Harmonia, czyli magia o zdrowiu

Już w starożytności ludzie uważali, że powodem wszelkich chorób (zarówno fizycznych, jak i psychicznych) jest brak harmonii. Czymże jest harmonia? W skrócie, jest to stan idealnej równowagi. Ale równowagi pomiędzy czym? To naturalnie zależy od wyznawanego systemu. Znamy prawo wszechświata mówiące o podobieństwach, to znaczy, że rzeczy podobne są ze sobą powiązane, dzięki czemu jedna może przyciągnąć drugą. To prawo najlepiej się tutaj odzwierciedla. Mianowicie, różne systemy to po prostu inne spojrzenia na te same cechy i niezależnie od tego, który system wybierzemy, analogia spełni swoje zadanie.

Przykładem takiego systemu może być Hermetyzm i jego spojrzenie na świat poprzez 4 żywioły. Do każdego żywiołu są przypisane określone cechy, więc za pomocą przywołania danego żywiołu, można przywołać jego cechy. Sądzę, że wypisywanie tutaj długich opisów cech poszczególnych żywiołów będzie niepotrzebnym przedłużeniem tekstu, więc zainteresowanych odsyłam do “Wtajemniczenia do Hermetyzmu” Franza Bardona. Wracając do sedna, Hermetycy zakładają, że człowiek (jak i wszystko inne) składa się z czterech żywiołów, a ich dysharmonia jest przyczyną wszelkich chorób. Na ogół żywioły zachowują w człowieku mniejszą lub większą równowagę, ale jeśli jakiegoś nam zabraknie lub będzie zbyt dużo, powstanie konkretna choroba. Chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na to, że żywioły mogą występować w dwóch postaciach: pozytywnej i negatywnej (oraz neutralnej, z której te dwie się wywodzą). Przykładowo, ogień w swojej pozytywnej postaci jest konstruktywny, a w negatywnej destrukcyjny.

Dwubiegunowa struktura żywiołów to jednak nie wszystko. W Hermetyzmie jest coś, co Bardon nazwał “czterobiegunowym magnesem”. Jest to podzielone na cztery ćwiartki koło, w którym ogień stoi w opozycji do wody, a między nimi znajdują się stojące na przeciw siebie powietrze i ziemia. Wiemy zatem, że woda i ogień oraz ziemia i powietrze są swoimi przeciwieństwami, a więc niedobór powietrza to jednocześnie przesycenie ziemią, a niedobór wody to przesycenie ogniem i odwrotnie. Świetnie można to zobrazować za pomocą wagi, gdzie dwie szale ukazują stopień równowagi. Jeśli jedna szala jest wyżej, to druga jest niżej i odwrotnie. Patrząc na to poprzez pryzmat zdrowia, trzeba godzić sprzeczności i nie popadać w skrajności, inaczej wpadniemy w dysharmonię i będziemy chorzy. Dlatego też ważna dla zdrowia jest różnorodność. Świetnym przykładem może być tutaj odżywianie. Człowiek nie jest w stanie jeść przez dłuższy czas tego samego. Staje się on przesycony, co może spowodować chorobę, jeśli nie zostanie szybko wyrównane. Jest nawet takie powiedzenie, że “samym chlebem człowiek niewyżyje”. Jest to między innymi jeden z powodów, dla których uważam, że ciągły wegetarianizm jest straszną głupotą. Oczywiście to tylko moje zdanie.

Podam teraz kilka przykładów i analogii, które pomogą Wam zlokalizować swój problem na podstawie Hermetyzmu.

Ogień jest m. in. ruchliwy, gorący, suchy, ożywczy, rozrastający się, destruktywny, agresywny, arogancki, impulsywny itp.
Przykładem przesycenia może być zwykły facet, który chodzi na siłownię. Ćwiczenia fizyczne powodują wzrost ognistego testosteronu, co w skrajnych wypadkach może wywoływać u niego choleryczną wybuchowość i agresję.

Woda jest m. in. powolna, zimna, mokra, kurczliwa, zmienna, wrażliwa, niestała itp.
Przykładem przesycenia wodą może być zatem zarówno niestabilność emocjonalna i słaba odporność, jak i zwykłe przeziębienie, gdzie energia ulatuje z nas niczym rozlana woda rozpływająca się na powierzchni płaskiej.

Powietrze jest m. in. lekkie, niewzruszone, ulotne, niestałe, o szerokich horyzontach, naiwne, puste, zrównoważone itp.
Można się zatem łatwo domyśleć, że osoba przesycona elementem powietrza jest łatwa do zmanipulowania, bujająca w obłokach, głodna (!), a nawet mająca na wszystko “wyjebane”.

I w końcu ziemia, która jest m. in. ciężka, nieruchoma, flegmatyczna, leniwa, twardo stąpająca po ziemi, zdeterminowana, stała w swoich przekonaniach, zdrowa itp. To też wyjaśnia, dlaczego np. osoby przeziębione i leżące dużo czasu w łóżku nie mają apetytu. Również dlatego ciężko osobie wciąż siedzącej w domu zająć się jakimś sportem.

To tylko kilka przykładów, które mam nadzieję obrazują, w jaki sposób żywioły mogą wpływać na nasz organizm i psychikę. Mógłbym wymienić takich przykładów więcej, ale moim celem nie jest wręczenie Wam gotowca, lecz ukazanie wskazówek, które pomogą Wam zrozumieć działanie tego schematu. Dzięki temu będziecie mogli przypisać do jednego z żywiołów jakąkolwiek spotkaną chorobę, która mogłaby się nie znaleźć w takim stworzonym przeze mnie spisie, wszak tego jest multum. Dlatego sądzę, że zrozumienie jest dużo bardziej użyteczne, niż puste zapamiętywanie.

Zdaję sobie sprawę, że czasem choroby są bardzo skomplikowane i ciężko przypisać je do jednego z żywiołów na podstawie samych cech. Dlatego opiszę jeszcze jedną wskazówkę, ale najpierw przypomnę o prawie podobieństwa. Rzeczy podobne przyciągają się, więc przesycenie na jednej płaszczyźnie pociąga za sobą skutki na innej. Hermetyzm zakłada, że ciało człowieka jest analogiczne do czterech elementów. Przykładowo, ziemia dzięki swej rozkładającej zdolności jest przypisywana do układu trawiennego. Powietrze z oczywistych powodów przypisane jest do układu oddechowego. Woda natomiast ma wielki wpływ na układ wydalniczy. Dla ognia pozostaje głowa oraz układ nerwowy. I tak oto człowiek mający problemy z trawieniem może być przesycony ziemią, częste oddawanie moczu może być spowodowane przesyceniem wodą itp.

Podsumowując, hermetyczne przypisywanie reakcji biologicznych jest po prostu mniej precyzyjną chemią, której niegdyś ludzie nie znali. Zamiast jednak faszerować się lekami, można stworzyć elementarną “dietę”.

W praktyce schemat czterech żywiołów można wykorzystać bardzo łatwo. Można np. poprzez wizualizację i oddech napełnić się kolorowym światłem. Każdy żywioł ma przypisany kolor. Są jednak pewne różnice wynikające z dwóch różnych tradycji, dlatego żywioł może mieć więcej niż jeden kolor. Osobiście sprawdziłem w praktyce obie wersje i każda jest skuteczna. Bardziej niż na kolorze, należy skupić się na cechach, takich jak w przypadku ognia ciepło, czy w przypadku ziemi ciężkość. Ogień jest czerwony, woda niebieska lub niebiesko-zielona, powietrze żółte lub błękitne, a ziemia czarna lub brązowa. Szczegółowy opis tej praktyki można znaleźć w wyżej wspomnianej książce. Natomiast dla osoby preferującej bardziej ceremonialną formę, skuteczne będzie również korzystanie z Mniejszego Rytuału Inwokacji Pentagramu. Szczegóły można znaleźć w moim poprzednim artykule.

---

Następnym, aczkolwiek bardzo podobnym systemem jest Kabała i jej Drzewo Życia. Do pewnego stopnia Drzewo Życia można uznać po prostu za schemat czterech żywiołów rozszerzony do dziesięciu sefirot znajdujących się w naszym ciele. Każda sefira, podobnie jak żywioły, ma określone cechy, które można według prawa analogii przyciągnąć. Drzewo Życia dzieli się m. in. na trzy filary: surowości, równowagi i łaski. Chyba oczywistym jest, że aby zachować zdrowie należy balansować dwa filary po bokach, aby wyrównać je i znaleźć się na filarze równowagi. Można to zrobić przywołując sefiry należące do konkretnych filarów. Przykładowo, jeżeli zeszliśmy z środkowego filaru i znajdujemy się w Geburze (filar surowości), musimy przywołać Chesed (filar łaski), co sprawi, że nastanie równowaga i znajdziemy się w Tiferet (filar równowagi). Sądzę, że nie ma sensu pisania więcej na temat samych sefir, albowiem niewiele różni się to od systemu żywiołów, a wiadomości na temat ich cech i rozmieszczenia w ludzkim ciele są ogólnodostępne.

Zamiast tego napiszę, jak może wyglądać praktyka. Tak jak wcześniej, jest kilka metod do pobudzenia danej sefiry. Najprostszą z nich jest wizualizacja wybranej sefiry w należytym kolorze w określonym miejscu na ciele i mantrowanie imion Boga i archanioła przynależnych do tejże sefiry. Na przykład dla sefiry Hod, wizualizujemy sobie pomarańczową kulę w okolicy prawego biodra i mantrujemy Elohim Tzabaot oraz Michael. Tak jak wcześniej, jest również bardziej ceremonialny sposób, czyli użycie Większego Rytuału Inwokacji Heksagramu do naładowania się energią planety powiązanej z daną sefirą. Uwaga, planet w Rytuale Heksagramu mamy 7, a sefir 10, więc Keter (1 sefira), Chochma (2) i Malkut (10) nie mają tutaj odpowiednika. O ile Keter i Chochma to sefiry, których raczej nie ma potrzeby inwokować (w kwestii zdrowia), to Malkut może się przydać. Ze względu na to, że Malkut przypisuje się do planety Ziemi i do czterech żywiołów, proponuję używać odnośnie niego Większy Rytuał Inwokacji Pentagramu.

---

Kolejny, to jeden z najpowszechniejszych dzisiaj, system czakr. Jakby ktoś nie wiedział, czakry – podobnie jak sefiry – są znajdującymi się w naszym ciele sferami, czy też ośrodkami energetycznymi. Ich ilość w różnych odłamach jest różna, ale najczęściej przyjmuje się, że jest 7 większych (głównych) i niepoliczalna ilość mniejszych w całym naszym ciele i na jego powierzchni. Oczywiście cały system kręci się wokół głównej siódemki. Podobnie jak w przypadku żywiołów i sefirot, każda z głównych czakr ma jakieś swoje określone cechy. Tutaj jednak nie ma ani negatywnej formy, ani przeciwnego filaru. Zamiast tego mówi się, że czakra jest zamknięta/otwarta w mniejszym lub większym stopniu, lub (według New Age), że czakra może się “zabrudzić”. Pojęcie zamkniętej czakry jest do pewnego stopnia podobne do negatywnej formy. Przykładowo, osobie mającej zamkniętą czakrę podstawy brakuje poczucia bezpieczeństwa, jest leniwa, niepewna siebie itd. Natomiast im bardziej jest otwarta, tym większe jest poczucie bezpieczeństwa, pewność siebie itd.

W praktyce znów różnie to wygląda. Ze względu na powszechność tego systemu, można znaleźć w Internecie setki różnych sposobów na ich rozwój. Większość z nich opiera się na wizualizacji czakr jako kwiatów i otwieraniu ich, z różnymi dodatkami. Osobiście uważam, że te techniki są mało skuteczne i zamiast tego proponuję zwyczajną medytację pustki umysłu. Ewentualnie, pranajama skoncentrowana na danym ośrodku powinna załatwić sprawę.

---

Po tym wszystkim znajdą się zapewne osoby, które denerwuje energetyczny pogląd na ludzkie zdrowie. “Co z modelem spirytualnym?!” Cóż, prawdą jest, że model energetyczny w dzisiejszych czasach zdominował animistyczne postrzeganie świata (przynajmniej w sieci). Zależy mi na tym, aby w moich artykułach każdy mógł znaleźć coś dla siebie, niezależnie od stopnia zaawansowania czy światopoglądu. Napiszę zatem, jak można utrzymać zdrowie używając modelu spirytualnego. Na pewno znajdzie się i tutaj wiele różnych systemów, aczkolwiek nie sądzę, abym był wystarczająco kompetentny, by wypowiadać się na ich temat. Opiszę więc najbliższy mi system salomoniczny. Jestem świadom, że opis jednego systemu nie zrekompensuje spirytystycznym czytelnikom tego energetycznego przynudzania, ale uważam, że lepiej niewiele, niż nic. Liczę na Waszą wyrozumiałość.

Przejdźmy do rzeczy. Model spirytualny zakłada, że wszystko na świecie ma swojego ducha. Byty te nie są ani dobre, ani złe. Na ogół działają w sposób chaotyczny, więc z przypadkową częstotliwością raz szkodzą, a raz pomagają. Skoro wszystko ma swojego ducha, to i również wszystko co znajduje się w człowieku. Możemy mieć np. wiele duchów charakteru, które powodują, że jesteśmy tacy a tacy. Siły te, niczym zwierzęta, są nieokiełznane i działają jak im się podoba, co powoduje w ludziach różne patologiczne zachowania oraz choroby. Możemy temu jednak zapobiec dzięki magii salomonicznej. Jest to bardzo proste, aczkolwiek wymaga odpowiednich narzędzi. Potrzebne rzeczy to przede wszystkim: krąg, trójkąt, lamen (reprezentujący Wolę maga) i pieczęć Salomona (pentagram, reprezentujący doskonałość, mikrokosmos). Można do tego zrobić pieczęć samego ducha, ale nie uważam tego za konieczność, więc aby nie przedłużać, pozwolę sobie to pominąć. W razie gdyby duch był nieposłuszny, wystarczy “postraszyć” go pieczęcią Salomona.

Gdy wszystko jest gotowe, nazywamy ducha. Nazwy mogą być wymyślne, ale dobrze, aby reprezentowały cechę, którą chcemy zmienić. Osobiście korzystam z banalnych nazw typu “duch grypy” czy “duch bólu brzucha”. Chcąc praktycznie zajmować się ewokacją trzeba mieć jakąś wiedzę, więc pozwolę sobie pominąć opisy rozmaitych zaklęć, które przecież zawsze można ułożyć samemu. Po przywołaniu należy ducha zmusić do posłuszeństwa, najlepiej za pomocą jakiegoś bóstwa lub innej nadrzędnej istoty. Upewnij się, że duch przysięga być Ci posłusznym, po czym wydaj mu rozkaz. “O duchu bólu brzucha! Od teraz nie będziesz sprowadzał na mnie bólu brzucha, a będziesz pilnował, aby się nie pojawił. Twoim obowiązkiem jest dopilnować, aby funkcjonował właściwie i nie popadł w chorobę dopóki nie zmienię swego zdania! Niechaj nic innego poza tym zadaniem nie stanie przed Twymi oczyma! Taka jest moja Wola!” Mniej więcej tak to (komicznie) wygląda w moim przypadku. Każdy oczywiście może samemu wymyślić przebieg ceremonii.

---

Jako zakończenie czytelnik zapewne spodziewa się podsumowania w postaci stwierdzenia, który system jest najlepszy. Naturalnie żaden. Każdy system to wciąż tylko system, który lepiej lub gorzej przedstawia (prawdopodobnie) nieosiągalną dla człowieka prawdę. Uważam, że każdy system ma jakieś swoje wady i zalety, co sprawia, iż inny będzie lepiej nadawać się w innej sytuacji. Wizualizacja jest prosta, więc może ją wykorzystać każdy, natomiast salomoniczne okiełznanie ducha wymaga mniej cierpliwości, choć jest przeznaczone dla bardziej zaawansowanych praktyków. W każdym razie, “nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone”, więc niech każdy wybierze na początek to, co najbardziej mu pasuje, aż drogą selekcji naturalnej dojdzie do najlepszego (dla niego) systemu.

---

Autor: Frater L.V.X.
Pierwszy raz opublikowano: 31.10.2013
Edtcja: 17.02.2016