Zobacz też: Wiedza i Konwersacja Świętego Anioła Stróża – FAQ

Wiele o Przekroczeniu Otchłani zostało już na tym blogu napisane, szczególnie w ostatniej serii “Z pamiętnika Głupca“. Aby czytelnik lepiej zrozumiał tę kwestię, jaka stanowi centrum uwagi działalności tego bloga, postanowiliśmy sporządzić proste FAQ. Mamy nadzieję, że rozwieje to wątpliwości czytelników.

Czym jest w ogóle Przekroczenie Otchłani?

Przekraczanie Otchłani jest pojęciem stosowanym w zachodniej tradycji magicznej i oznacza pewien konkretny oraz szczególny etap na ścieżce adepta magii. W systemie A∴A∴ jest to Drugie Zadanie, jakie należy wypełnić, aby stać się członkiem Wielkiego Białego Bractwa (pierwszym jest Wiedza i Konwersacja Świętego Anioła Stróża). Ukończenie tego procesu charakteryzuje się gwałtowną zmianą w świadomości maga – wykonuje ona skok kwantowy poza granice relatywnej rzeczywistości, tworząc wrażenie bycia Zjednoczonym z Bogiem lub Absolutem, gdzie “nieskończoność” wydaje się skończona. Przekroczenie Otchłani koresponduje z “wejściem w strumień” – pierwszym etapem oświecenia w Buddyzmie.

Czy więc wymaga to wcześniejszego wypełnienia Pierwszego Zadania? Czy też bezpośrednie doznanie Absolutu może wydarzyć się ot tak?

Przekroczenie Otchłani tyczy się Absolutu, który jest wszechobecny i wieczny, więc samo w sobie jest niezależne od jakichkolwiek innych osiągnięć na wszystkich możliwych płaszczyznach i zupełnie dosłownie może się to przydarzyć każdemu. Nawet Aleister Crowley, który spopularyzował to pojęcie, oznajmił, iż każdy Neofita A∴A∴ (lub jakakolwiek osoba), może złożyć przysięgę Mistrza Świątyni – pierwszego w kolejności stopnia ponad Otchłanią. Z drugiej strony, Biblia mówi: “pukajcie, a będzie wam otworzone”, więc praktyki duchowe zorientowane na oświecenie są teoretycznie w stanie przyśpieszyć ten proces.

Jaka według ciebie jest najszybsza droga, żeby tego dokonać? Czy lepiej kierować się przy wyborze swoimi odczuciami i chęcią, czy może lepiej wybrać tę “najszybszą”? Jak to się ma do indywidualnego doświadczania czegoś i do samej wartości doświadczeń?

Niektórzy spekulują, że właśnie Święty Anioł Stróż jest najszybszą drogą do Przekroczenia Otchłani. Jest tak dlatego, że stanowi On reprezentację naszej Prawdziwej Woli, więc prowadzi nas trasą najbardziej bezpośrednią. Drugie pytanie nie ma więc sensu, ponieważ w tym wypadku to właśnie chęci są najkrótszą ścieżką. Jednak aby być w stanie właściwie odbierać przekazy od Anioła, konieczny jest wcześniejszy magiczny trening. Nie ma natomiast znaczenia system kształcenia, pod warunkiem tylko, iż jest poprawny (czyli pokrywa wszystkie niezbędne elementy), więc całość zależy od ilości włożonego w pracę wysiłku. Najskuteczniejsza jest codzienna praktyka, stopniowo pogłębiana i rozszerzana.

Czasami doznanie Przekroczenia Otchłani możliwe jest jednak przed osiągnięciem Wiedzy i Konwersacji i wówczas oznacza to tylko tyle, że osoba ta nie potrzebuje przechodzić przez etap pośredni, ponieważ zintegrowała go w jakiś inny sposób. Dla takiej osoby bardzo niewiele trzeba, aby wypełnić Wielkie Dzieło. Przechodzenie przez formalny trening, czy spełnianie innych “konieczności” może wcale nie być wymagane, ponieważ już zostało to przerobione wcześniej i nic nie da powtarzanie tego (a przynajmniej przed Przekroczeniem).

Czy doznanie to może się różnić w innych systemach? Jest to w jakiś sposób subiektywne, zależne od naszej drogi i paradygmatów?

Doznanie, czyli ta część procesu, która dzieje się w dualnej świadomości – tak, jest całkowicie zależne od jednostki. Wszelkie wskazówki i próby przybierają formę odpowiednią dla rozumu adepta, dlatego jeśli jest on Chrześcijaninem, okoliczności Przekroczenia Otchłani najpewniej zostaną ubrane w chrześcijańską symbolikę. Tyczy się to jednak tylko tego etapu, który wiąże się z naszą relatywną egzystencją. Doznanie Absolutu z kolei wykracza poza dualizm i z natury jest obiektywne. Gdyby było subiektywne, oznaczałoby to pominięcie jakiejś części całości i nie mogłoby być to już doznaniem Absolutu. Jeśli chodzi o sam proces, wspólnym elementem dla wszystkich tradycji zdaje się być także poprzedzający oświecenie okres kryzysu życiowego na wszystkich płaszczyznach.

Czym właściwie jest Otchłań?

W zachodniej tradycji ezoterycznej, bazującej na kabalistycznym Drzewie Życia, Otchłań wiąże się z teoretyczną sefirą Daat (Wiedzą), która znajduje się pomiędzy środkową i Górną Triadą. Trzy najwyższe sefiry, znajdujące się ponad Otchłanią, to najczystsze formy przejawu Boskości. Pod nimi rozciąga się granica, która powoduje rozpad idealnej Jedni na mniejsze części, co stwarza iluzję istnienia oddzielności i indywidualności pomiędzy elementami Absolutu. Otchłań jest zatem czymś podobnym do soczewki rozpraszającej światło. Przekroczenie jej wiąże się w takim razie z ujrzeniem świata w jego prawdziwej postaci, bez uprzedzeń wynikających z posiadania ego.

Choć Otchłań metaforycznie opisuje się jako swego rodzaju przestrzeń, to nie jest ona żadnym wymiarem czy miejscem istniejącym na jakimś planie rzeczywistości. Jest ona raczej zasłoną, która powoduje wrażenie oddzielnego istnienia owych planów. Można to wytłumaczyć geometrycznie: Pierwsza sefira – Keter – to punkt, będący jednocześnie nieskończenie wielkim i nieskończenie małym. Nie można go w żaden sposób opisać, ponieważ nie istnieje punkt odniesienia, jaki stanowi dopiero druga sefira – Chokma. Odległość między tymi punktami nadal jest jednak niepoliczalna i staje się policzalna jedynie wraz z trzecim punktem – sefirą Biną. Z kolei konsekwencją powstania trzeciego punktu jest względność, która pozwala określić jakości i ilości indywidualnych elementów – i tym właśnie jest Otchłań.

Czy wchodząc do Otchłani opuszcza nas nasz Święty Anioł Stróż?

W pewnym sensie tak. Święty Anioł Stróż jest uosobieniem naszej najdoskonalszej jaźni – ucieleśnieniem Prawdziwej Woli. Wejście do Otchłani następuje, gdy poprzez ciągłą komunię z Nim dojdziemy ostatecznie do Alchemicznych Zaślubin, czyli zjednoczenia obecnych nas z naszą najlepszą wersją. Wówczas my sami stanowimy obraz naszego Opiekuna i przestaje się on przejawiać w zewnętrznej formie. Jednakże, to tylko pierwsza część zaślubin.

Aby przebyć Otchłań, konieczne jest zintegrowanie w sobie całości Absolutu, więc również negatywnej strony rzeczywistości, dlatego też, gdy utożsamimy się z wszystkim tym, co najpiękniejsze, na zewnątrz zostanie tylko to, co najokropniejsze. Święty Anioł Stróż, aby dokończyć z nami Zaślubiny, przybiera więc formę demona Choronzona, aby sprawdzić, czy będziemy Mu wierni nawet w chwilach zwątpienia.

Według twórczości Aleistera Crowleya nieuniknione jest spotkanie w Otchłani owego demona Choronzona, z którym adept musi stoczyć walkę. Czy coś takiego naprawdę ma miejsce? Jak to wygląda w praktyce?

Ów mieszkaniec Otchłani jest realną i uniwersalną koncepcją, jednak sposób, w jaki objawia się konfrontacja z nim, zależny jest całkowicie od osoby. Może wydarzyć się to w formie rzeczywistej walki, w stylu salomonicznego wiązania duchów, a może też odbyć się w postaci wewnętrznego dialogu ze samym sobą. Choronzon to “Demon Rozumu”, czyli tkwiący we wszystkich ludziach głos rozsądku lub zwątpienia. Rozsądek to jednak coś dobrego, dlaczego więc nazywamy go demonem? Ponieważ rozum potrafi operować jedynie w zakresie dualistycznych konceptów, podczas gdy Absolut godzi w sobie wszystkie paradoksy. Aby przekroczyć Otchłań, konieczne jest zatem spętanie Choronzona, co pozwoli na zanurzenie się w morzu czystych informacji i pochłonięcie ich wszystkich bez selekcjonowania.

Tajną bronią Choronzona jest ukazywanie adeptowi tych wizji przyszłości, które wywołują w nim największą niechęć. Sekretem pozwalającym go pokonać, jest wiedza, iż pod tą wstrętną maską jest tak naprawdę nasz Święty Anioł Stróż. Świadomość tego umożliwia zaakceptowanie Choronzona – uosobienia naszych najgłębszych fobii – co prowadzi do przełamania wewnętrznego tabu i pogodzenia sprzeczności.

Czy można z powrotem “spaść” poniżej Otchłani? Czy możliwy jest upadek i rozpoczęcie inicjacji od nowa?

W pewnym sensie, upadek poniżej Otchłani jest nie tyle możliwością, co regułą, ponieważ inicjacja na stopień Mistrza Świątyni wymaga powrotu adepta do sekwencyjnej rzeczywistości. Człowiek po doznaniu Absolutu wraca do swojego zwyczajnego ciała, na nowo wdziewając jego ograniczenia. Naturalnie, kończy się to tym, że zapomina większą część doznania Absolutu, ponieważ jego ludzkie granice nie pozwalają na zachowanie tak rozległych wspomnień.

Ale pytasz o to, czy można cofnąć się w rozwoju – otóż nie. Po powrocie do ciała z pewnością zmieni się wiele rzeczy, jednak nastąpi to tylko w przypadku tych obiektów, których naturą jest zmiana. Świadomość sama w sobie jest stała, ponieważ obecna jest zawsze i wszędzie – wszystko dzieje się w niej. “Zmiana” następuje więc tylko wewnątrz świadomości. Doświadczenie braku sekwencji to z kolei “stałość”, dlatego jest trwałe. Można tutaj porównać rzeczywistość materialną do snu, działania w którym nie mają żadnego wpływu na prawdziwy świat jawy, czyli świadomość Absolutu. Przekroczenie Otchłani jest zatem nieodwracalne.

Przy zadawaniu takich pytań, trzeba pamiętać, iż Absolut nie jest tylko “punktem końcowym”, ale i “startem”. Po zjednoczeniu z nim nie można więc wrócić do początku, ponieważ już się to zrobiło – jednocześnie nie opuszczając końca.

Czy w Otchłani można zostać?

Tak. Uniwersalnym prawem wszechświata jest zmiana z jednego stanu w drugi. Skoro nieograniczona świadomość Absolutu skupiła się do postaci ego, to oczywistym jest, iż ostatecznie zmierza ono do ponownego rozpuszczenia w Jedni. Jeśli zaś adept w momencie tym (tj. w Otchłani – na granicy między jednością i wielością) będzie nadal preferował jakąś rzecz ponad wszystkie inne, to jego jaźń skoncentruje się wokół tego elementu i – w wyniku siłowania z prądem nieskończoności – wykreuje obsesję. Najczęściej dzieje się to chyba względem chęci przetrwania (w sensie zachowania indywidualności). Osoba, która w ten sposób utknie w wiecznej potyczce z wszechświatem, jest tym, co Crowley nazywa Czarnym Bratem.

Czy Czarny Brat utracił swojego Anioła Stróża? Utracił swoją Prawdziwą Wolę? Jeśli to było jego Prawdziwą Wolą, to właściwie co dalej? Jak rozumie się to, że Czarny Brat jest rozrywany przez Wszechświat? Co się z nim dzieje po śmierci?

Crowley sam nie był pewien, co właściwie jest przyczyną powstawania Czarnych Braci (i ja nie czuję się lepszy w tej kwestii) – czy od początku było to ich Prawdziwą Wolą, czy też zamiast z Aniołem Stróżem, zjednoczyli się z Demonem? Jeszcze inna opcja jest taka, że decyzja o tym zapadła na moment przed samym Przekroczeniem Otchłani, gdzie z wszechmocą Absolutu wybrali po prostu drogę autodestrukcji.

Mogę z pewnością powiedzieć, że Czarny Brat nie utracił swojego Anioła, a jedynie pozostaje z nim cały czas w połączeniu, przez co na zewnątrz Absolut objawia się tylko w destruktywnej, negatywnej formie. Z drugiej strony, zamiast ją ze sobą zintegrować, adept wciąż siłuje się z losem i sabotuje swój postęp przez obsesyjne trzymanie się indywidualności.

Działają więc na niego dwie siły – prowadząca do Absolutu oraz jego opór trzymania się jednej rzeczy. Przez stawianie oporu, jego świadomość zamiast przekroczyć indywidualność, to doznaje jej rozerwania, przez co nie rozszerza się, a zapada w sobie i znika. Śmierć takiej osoby jednak wcale nie kończy tego procesu, ponieważ podobnie jak (z powodu grawitacyjnej dylatacji czasu) obiekt wpadający do czarnej dziury nigdy nie dozna przekroczenia horyzontu zdarzeń, podobnie Czarny Brat będzie przeżywać wieczną walkę z wszechświatem.

Czy Czarny Brat ma możliwość wejść z powrotem powyżej Otchłani? Czy to naprawdę jednorazowa decyzja?

Teoretycznie, jest to możliwe. Problem tkwi w tym, że bycie Czarnym Bratem polega na takiej wielopoziomowej obsesji, która to uniemożliwia, więc w praktyce jest to raczej niewykonalne, gdyż osoba ta nigdy nie będzie chciała porzucać obiektu swojej uwagi. Przekroczenie Otchłani najpewniej uznałaby więc za swój największy lęk.

Czy “przebóstwienie” znane osobom praktykującym ścieżki nocne/lunarne etc. jest tym samym doświadczeniem co Przekroczenie Otchłani? O co chodzi z koncepcją stworzenia nowego Wszechświata i zostania w nim Bogiem?

Osobiście uważam, że tak, jednak większość przedstawicieli tych ścieżek się ze mną nie zgodzi. Według niektórych, Przebóstwienie ma być staniem się równym Bogu, ale pozostając indywidualnym sobą. Dla mnie to nonsens, gdyż niemożliwe byłoby to bez udziału jakiejś zewnętrznej, oddzielnej od Absolutu siły. Z kolei jeśli jakaś siła zewnętrzna miałaby wpływ na nasz wszechświat, to nie byłaby wcale zewnętrzna. Dorównanie do Absolutu jest niemożliwe w inny sposób, jak utożsamienie się z nim – czyli Przekroczenie Otchłani.

Niektórzy ten problem starają się rozwiązać w taki sposób, iż sugerują możliwość zostania innym “Absolutem”, całkowicie oddzielnym od naszego “Absolutu”. Jednak nawet gdyby to było możliwe (a nie jest, bo gdyby coś było poza nim, to wówczas Absolut nie byłby Absolutem, a tylko mniejszym bóstwem) nie potrafię znaleźć sensu dążenia do czegoś takiego.

Czy kogoś Prawdziwą Wolą może być tylko samo przejście Otchłani i skończenie na tym?

Teoretycznie, możliwe jest pominięcie pośrednich stopni Mistrza Świątyni, Maga oraz Ipsissimusa i zostanie w stanie wiecznej Nirwany, bez powrotu do ciała. W praktyce, ciężko powiedzieć, czy to się kiedykolwiek zdarzyło, ponieważ w takim ciągu wydarzeń nie ma możliwości, aby ktoś nam o tym opowiedział.

No dobra, więc jak mam przekroczyć Otchłań?

Tej kwestii poświęcę w przyszłości osobny artykuł. (Edit: Już powstał. Zobacz tutaj).